Za nami Wielki Post, Triduum Paschalne i Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. Obecnie trwamy w okresie paschalnym. Te Pięćdziesiąt dni od Niedzieli Zmartwychwstania do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego obchodzi się z wielką radością jako jeden dzień świąteczny, co więcej – jako „wielką niedzielę”, święty okres pięćdziesięciu dni kończy Niedziela Zesłania Ducha Świętego. Jak pisze św. Augustyn: „Dzieje naszego wybrania mają dwie fazy: jedną, która przebiega tu, wśród pokus, zamętów i niepokojów tego życia, i drugą, która dokona się w bezpieczeństwie i wiecznej radości. Z tego powodu ustanowiono dla nas w Kościele przeżywanie dwóch okresów, czyli tego przed Paschą i tego po niej następującego. Czas, który poprzedza Paschę, oznacza niepokoje, w których tkwimy, ten zaś, który po niej następuje, przedstawia szczęście, którego dostąpimy. To więc, co celebrujemy przed Paschą jest również tym, co czynimy dziś” . To zaś, co obchodzimy po świętach Paschy, oznacza to, czego jeszcze nie posiadamy. Dlatego pierwszy okres przeżywamy w postach i modlitwach, drugi zaś po ukończeniu postów obchodzimy w radosnym wychwalaniu” (Augustyn, Komentarz do Ps 148.)
Ciągle aktualnym jest wezwanie do Nowej Ewangalizacji, szczególnie teraz w Roku Wiary. Błogosławiony Jan Paweł II w encyklice „Veritatis splendor” naucza: „Ewangelizacja jest największym i najbardziej porywającym wyzwaniem, wobec którego Kościół staje od początku swego istnienia. Rzeczywistym źródłem tego wyzwania są nie tyle różne sytuacje społeczne i kulturowe, z jakimi styka się on w dziejach, ile nakaz Jezusa Chrystusa zmartwychwstałego, określający samą rację istnienia Kościoła: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16, 15). Jednakże moment historyczny, który obecnie przeżywamy, a w każdym razie przeżywają go liczne narody, stanowi wielkie wezwanie do „nowej ewangelizacji”, to znaczy do głoszenia Ewangelii zawsze nowej i zawsze niosącej nowość; do ewangelizacji, która musi być prowadzona „z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu” (…). Nowa ewangelizacja potrzebuje działania i modlitwy, a także nowych ewangelizatorów. Do nich powinny należeć nie tylko osoby duchowne, lecz także świeckie. Cały Kościół powinien nieść odpowiedzialność za ten proces, ponieważ, jak mówi św. Paweł Apostoł, biada nam, jeśli nie będziemy głosili Ewangelii (por. 1 Kor 9,16).
Tymi wszystkimi sprawami żyje również Kościół za naszą wschodnią granicą, któremu Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski służy od ponad 20 lat.
Drodzy Ofiarodawcy, również dzięki Waszym ofiarom, tak wiele udało się już dokonać. Rosną nowe świątynie, remontuje się od dawna już istniejące, księża i siostry zakonne organizują pomoc wobec potrzebujących i opuszczonych, starszych i dzieci, odbywają się spotkania formacyjne czy wakacyjne wyjazdy. To wszystko świadczy o żywotności tamtejszego Kościoła mimo różnych trudności. W bieżącym roku Zespół zrealizował już 160 próśb jakie napłynęły zza wschodniej granicy. W imieniu tych do których ta pomoc dociera, składam serdeczne „Bóg zapłać” i proszę o dalsze wsparcie i modlitwę. Zapewniam że każdego dnia wierni tam za Wschodnia granicą modlą się za tych którzy im pomagają.
Ks. Leszek Kryża SChr
dyrektor biura
