List z Kapszagaj
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Drodzy przyjaciele!
Niezmiernie się cieszę, że mam zaszczyt przesłać Wam kolejny list z Kapszagaj
w Kazachstanie. List – śmiem twierdzić wyjątkowego uroku, bo udekorowany szczerymi, z serca płynącymi uśmiechami naszych dzieci z Parafialnego Domu Dziecka. List, w którym łatwo dostrzec optymizm życia powodowany spełnianiem marzeń, nadzieję na to, że ambitne patrzenie w przyszłość staje się możliwe, a prawda o bolesnej często przeszłości została już zapomniana.
Wraz z całą społecznością wychowawców i wychowanków naszego Domu Dziecka pragnę wszystkim Wam podziękować. To dzięki Wam darczyńcom, o dobrym sercu i hojnej dłoni ogromna liczba pozbawionych miłości, opieki, troski dzieci i młodzieży może spokojnie przeżywać swoje dzieciństwo i snuć plany na normalną przyszłość. Jestem szczęśliwy, że dzięki Wam i z Wami możemy dalej wspierać ich darem materialnym, chrześcijańskim wychowaniem oraz modlitwą w nadziei, że i oni także obdarzą swoje dzieci, tym, co otrzymali od kochającego Boga i dobrych ludzi.
Ponoć szczęściem, jego owocami należy się dzielić, dlatego jak zwykle do naszego listu dołączam fotografie i krótkie komentarze, byście i Wy mogli bardziej ucieszyć się z dobra naszych dzieci, które dzieje się z Waszej zasługi.
Ks. Artur Zaraś
dyrektor Parafialnego Domu Dziecka w Kapszagaj
Dzień 8 marca, to jak wiadomo na całym świecie: dzień składania życzeń naszym Paniom…
W gronie mężczyzn z naszej wspólnoty podziękowaliśmy za pracę, poświecenie, trud i wszelkie piękno, które wnoszą do naszego życia. W tym roku miałem okazje wręczyć kwiat i złożyć życzenia mojej mamie, która przez trzy miesiące pomagała w naszej parafii i Domu Dziecka.
Korzystając z okazji, że dzień ten w Kazachstanie jest wolny od szkoły i pracy wybraliśmy się na górską przechadzkę.
Jak widać w marcu w górach u nas jeszcze śniegu sporo. Cieszą się jak zawsze zwłaszcza dzieci. Choć, może nie tylko…
Trwając w okresie Wielkiego Postu, w nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali rozmyślaliśmy nad tajemnicą miłości Boga do każdego z nas, Jego cierpieniem i poświęceniem życia.
Czas Wielkiego Postu sprzyja rekolekcyjnym skupieniom. Świetnie, jeśli można przeżyć je
w gronie rówieśników i zatroskanych o wzrost duchowy zaprzyjaźnionych duszpasterzy. W tym roku, młodzież z całej diecezji almatyńskiej czas duchowych ćwiczeń przeżyła w Szymkiencie oddalonym od Almaty o 600 km.! Czy tego trudu będą dobre owoce, mamy taką nadzieję…
Gdzie młodość, tam oczywiście miejsce na śpiew, zabawę, wiarę wyznawaną z entuzjazmem, radośnie… Od młodych można i warto się wiele nauczyć.
„Cieszcie się i weselcie, którzyście się smucili, radujcie się i nasyćcie się z piersi pociechy waszej” – słowa pierwszych słów antyfony na wejście (dawniej zwanej introitem) zachęcające do chrześcijańskiej radości dobrze korespondują z wymową koloru nowego ornatu, który otrzymaliśmy w tym roku, w darze od naszych dobrodziejów. Cieszy on również bardzo naszych wiernych, którzy świadomi obdarowania trwają w modlitwie w intencji ofiarodawców.
Pod koniec marca na południu Kazachstanu czuć już pierwsze oznaki wiosny: słońce mocniej ogrzewa ziemię, zaczyna topnieć śnieg, a spod zimowego płaszcza wydobywa się trawa i kwiaty… Życie nabiera koloru! Trzeba tylko spędzać czas na świeżym powietrzu.
Pierwszą okazję na wiosenny „wojaż” wykorzystaliśmy, by wyruszyć z naszymi dziećmi na wycieczkę na Kok-Tube, czyli wzgórze w Almaty, gdzie znajduję się m.in. park zwierząt. Nasze dzieci, z przygotowanej atrakcji były wręcz zachwycone! Widząc ich uśmiechy, warto podejmować tego typu inicjatywy.
Pokazywanie dzieciom uroków przyrody, jest dla nas ważnym ogniwem w procesie ich wychowania. Staramy się im pokazać, że świat, życie posiadają swoje naturalne piękno, trzeba tylko czasami się trochę wysilić, by je dostrzec i je docenić. Ferie wiosenne, są dobrą okazją do odkrywania nowych szlaków, których w Kazachstanie jest naprawdę bardzo wiele!
Po długim oczekiwaniu na „zdobycz”…
Zasłużona nagroda
W sobotę poprzedzającą Niedzielę Palmową w Kapschagaj odegrane zostały jedne z ostatnich akordów wielkopostnego przygotowania do świąt Wielkanocy. Miasto na kilka chwil przeistoczyło się w Nową Jerozolimę, a przed kościołem parafialnym, jak przed wiekami, odegrane zostało Misterium Męki Pańskiej, – czyli ostatnie chwile ziemskiego życia Chrystusa.
Dla większości wiernych naszej wspólnoty udział Misterium, był pierwszym i jedynym takim doświadczeniem ich życiu. Uczestnicy byli jednego zdania: „dla nas, to było nie tylko odtwarzanie scen historycznych, ale modlitwa, która przemawiała…”. Dziękujemy wszystkim aktorom
i organizatorom, którzy dali nam sposobność do osobistego przeżycia spotkania z cierpiącym Chrystusem u progu Wielkiego Tygodnia i prowadzili do głębokiego przeżycia Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.
Niedziela Palmowej, która w Kościele katolickim rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia to równocześnie od 1986 roku, Światowy Dzień Młodzieży na poziomie diecezjalnym.
W naszej almatyńskiej diecezji na południu Kazachstanu młodzieży otwartej na spotkanie
z Bogiem i drugim człowiekiem wcale nie brakuje, potrzeba tylko zwykłej chęci duszpasterzy na zorganizowanie spotkania. O jego ciekawy scenariusz nie ma co się martwić – młodość idzie w parze z kreatywnością…
Udział w Misterium Męki Pańskiej, procesji z palmami na cześć wkraczającego do Jerozolimy Jezusa, spotkanie modlitewne w diecezjalnym domu rekolekcyjnym, spotkanie z ks. biskupem,
a także wspólna wyprawa integracyjna w plener, gdzie łatwiej o integrację, wysłuchanie świadectwa wiary – czasami potrzeba naprawdę niewiele, by pomóc zrozumieć bardzo wiele…
W naszej wspólnocie przeżywaliśmy Triduum Paschalne, jak jedna bliska sobie rodzina ucząc się…
…że istotą chrześcijańskiej wiary jest służebna miłość…
…że w Eucharystii, którą sprawują kapłani Bóg daje nam pokarm na życie wieczne…
…że prawdziwa miłość warta jest poświęcenia, jest większa niż cierpienie, a nawet śmierć…
…że „jeżeli wdzięczność jest jedyną modlitwą, jaką odmawiasz w ciągu swojego życia – to będzie w zupełności wystarczające”.
…że Chrystus jest Światłością świata, który przyszedł po to „by oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki skierować na drogę pokoju”… (Łk 1, 68-79)
„Chrystus zmartwychwstał – prawdziwie zmartwychwstał”, a więc każdy krzyż, który nas spotyka, niesie z sobą nadzieję zmartwychwstania. Ważne jest więc, byśmy tę prawdę przeżywali jak najbardziej świadomie, a jako rodzice i wychowawcy umieli ją przekazać naszym dzieciom. Tego się nauczyliśmy w tym pięknych dniach chrześcijańskiej nadziei i tymi prawdami chcemy dzielić się ze wszystkimi tak, jak udało nam się podzielić… jajkiem – symbolem nowego życia
w Chrystusie. Alleluja!
Czas radości Paschalnej, w dodatku początek wiosny, pierwsze cieplejsze dni w roku, budząca się przyroda, zieleń, pąki na drzewach, świeże kwiaty… Czy może być bardziej odpowiedzi moment na wyznanie sobie oblubieńczej miłości? W naszej wspólnocie cieszymy się z przysięgi małżeńskiej, którą zawarli przed Bogiem wzajemnie…
Kirił i Valentina
„Przeżywając liturgie sakramentalną, jako ministranci uczycie się przeżywać całe swoje życie, jako służbę dla Boga i uświęcenie siebie, jako chrześcijanina i zawsze, niezależnie od miejsca i środowiska, w którym się znajduje jest nie przestaje być ministrantem – człowiekiem bliższym Panu Bogu”. Te i inne pouczające słowa konferencji duchowej konferencji skierował do młodych chłopców ks. Paweł Martyniuk – prefekt seminarium z Karagandy, który poprowadził Diecezjalne spotkanie ministrantów. Jednak spośród wszystkich elementów składających się na organizację wydarzenia, jednogłośnie młodym sługą ołtarza najbardziej podobał się…
…mecz piłkarski
Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz
Praca z dziećmi to także troska o zdrowie i opiekę medyczną.
W czasie ostatnich dwóch miesięcy pięcioro naszych dzieci przebywało w Szpitalu Wojewódzkim.
Dzięki Bożej pomocy stan zdrowia naszych dzieci na dzisiejszy dzień jest bardzo dobry.
Świat jest piękny, jest stworzony przez Boga, jest darem jego miłości dla człowieka. Kolejna wyprawa po otaczających nas wspaniałych szlakach otaczających nas w Kazachstanie, podziwianie przyrody uczy nas, że…
Miesiąc maj zapisał sie w tradycji Kościelnej jak czas I Komuni św. W naszej wspólnocie czworo dzieci po raz pierwszy przyjęło Pana Jezusa do swojego serca
Seminarium Duchowne w Kararandzie posłało na praktykę do naszeju Parafii dwóch kleryków.
Na fotografi Majs z Armenii i Georgio z Gruzji.
Razem z ks. Szymonem i naszymi siostrami uczestniczyliśmy w ogólnokrajowym Spotkaniu Duchowieństwa i Kongresie Maryjnym w cześć 100 rocznicy Objawień Fatimskich w Karagandzie
Raz w roku na początku maja odbywają się uroczystości, które skupiają całą polską rodzinę
w Kazachstanie. Przed 16 laty przyjechał tu na trzy wrześniowe dni polski papież. Dziś w stolicy Kazachstanu stoi jego pomnik, ale przede wszystkim stoją fundamenty trwałej obecności w tym kraju katolików – głównie Polaków.
Spotkanie w Kapszagaj rozpoczęło się Mszą Świętą, a po niej konsul RP, Radosław Gruk (na zdjęciu od lewej) zaprosił rodaków na poczęstunek i wspólną biesiadę nad brzegiem kapszagajskiego zalewu. Nie zabrakło konkursów z nagrodami, polskich pieśni, wierszy i tańców
W tym roku tradycyjna Polonijna majówka zgromadziła Trzystu Polaków i zaproszonych gości.
Msza z Biskupem, sport, praca fizyczna, wyjazd pod namiot, czy też świadectwo: „co to znaczy być mężczyzną, mężem i ojcem na wzór św. Józefa”? To wszystko złożyło się na treść Diecezjalnego Spotkania Chłopców w Kapszagaj. To była cenna lekcja pokazująca, że „siłą mężczyzny jest jego charakter”. św. Teresa z Kalkuty
Praca misyjna związana jest także z nieustającymi remontami.
Zdemontowaliśmy stary budynek gospodarczy przy Diecezjalnym Domu Rekolekcyjnymi i obecnie przygotowujemy miejsce parkingowe dla grup przyjeżdzajacych do nas na ćwiczenia duchowne i letnie obozy.
Chodzę do szkoły, różne stopnie zbieram: szóstki i piątki, i jedynki nieraz.
W dniu 25 maja zabrzmiał ostatni dzwonek
nadszedł czas pożegnaia ze szkołą
i
Wakacje, znów będą wakacje, na pewno mam rację wakacje będą znów!
Ponoć Nie ma szlachetniejszej przesady niż przesadna wdzięczność, a okazanie jej jest najprostszą – oraz najpotężniejszą – rzeczą, jaką człowiek może zrobić dla drugiego człowieka. Z uwagi na te słowa pragniemy Wam jeszcze raz gorąco podziękować drodzy przyjaciele za wszystko to, co czynicie dla naszej misji. Nasza wspólna praca i poświęcenie połączone z modlitewnym i materialnym wsparciem zbiera owoce dobra,
z których możemy cieszyć się razem.
Niech Pan Bóg błogosławi każdemu z Was! Szczęść Boże!
Dziękują księża, siostry zakonne, wychowawcy, wolontariusze, parafianie, a przede wszystkim dzieci
z Parafialnego Domu dziecka w parafii Niepokalanego Poczęcia w Kapszagaj – Kazachstan.
